az değil 10 senem geçti benim bu sokaklarda. hem de en keyifli zamanlarım. çocukluk ve ilk gençlik dönemim. ne bildiysem buradan geldi demek çok da yanlış olmaz. ama kopuş o kopuş. bir daha hiç girmedim o sokaklara. 18 sene sonra bir bahane ile girdik tekrar. ben, ilkay ve de neşe. zamanımız çok dardı. cesaret edemedim daha içeri girmeye çünkü -giden bilir- kula sokaklarında kaybolmak çok ama çok kolaydır ve öyle kolay kolay çıkamazsınız oradan. ve işin kötü tarafı kaybolsam çağırırım bir taksi deseniz de olmaz çünkü o sokaklara hiçbir araba giremez. iyi birine denk gelip sizi düz ayak bir yere çıkarmasını ümit edebilirsiniz ancak. o riske sonra girelim dedik, bir saatlik turla yetindik... buyrun...
31 Temmuz 2012
30 Temmuz 2012
ska ska saka
geçen kasım ayından. kurban bayramı için salihli'deyiz. bir ara kaçtık. güya kuş fotoğrafı çekmeye gittik. tamam kuş var da.. aman neyse. çekemediydik yine. oynadım da şunlar oldu işte. instagram niyetine. saka maka.
27 Temmuz 2012
şöyle serin serin
ne biçim bi sene geçiyorsa bu sene?! kışın ankara dikmen'de -25 ölçüldü. kar-don trafiği birkaç kez sıhhiye'den eve gelebilmeme izin vermedi -ki normal şartlarda 15-20 dakikadır. yıllık ritüelimden birisi haline geldi artık dikmen yokuşlarını o kar kıyamette tırmanarak eve gelmek. kaç kez arabayı otoparkta mahsur bıraktık, hatırlamıyorum bile. belediyeyi 2 kez arayıp allahaşkına şu bizim sokağın yokuşunu bi küreyin dediğimi hatırlıyorum ama. şimdi de -27/7/12- ankara'da 40 C'yi yaşıyoruz. ne güzel ne güzel. tam bu zamanda içim serinlesin azıcık diye o kıştan bir günü koyayım buraya. belki de bizim kızı anneannesine ilk terk edişimiz, uzun zamandan sonra ilk yalnız kalışımız. tarih: 5 şubat 2012, yer: eymir...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)