ekim '11

ankara'da bir can sıkıntısı anında yaptığımız saçma gezi.. incek'te kahvaltı, ardından gölbaşı. ankara'nın güzelliği işte. ne yana gitsen orada atraksiyon. eğlence. gırla. kimi de geri dönüyor bu kente! allah allah ?

kızın kırkı çıktı çıkmadı, biz kendimizi dışarı attık. attık da ne yapacağımızı pek bilemedik işte...

hadi azıcık gidelim diyerek vurduk arazi yollarına caanım arabayı.

incek ile gölbaşı arasında öğlenin o sıcağında onlarca yırtıcı dolanıyor yukarıda. pek çoğu pek tabi kızıl şahin. elimizdeki lensin yetmeyeceğini bile bile deneyip durmuştuk. maksat eğlenecek bir şey olsun..

tür tespiti için

bu başarısız kuş denemelerinden sonra çay içmeye gölbaşı mogan gölüne gittik. belediye yapmış bir şeyler. ankara'nın ortasında iskele, yelkenliler ve balık tutanlar gördük. büyük başkan çok yaşa!

melih'in ilk zamanlarıydı. mogan'a dünyanın suyu en yukarıya fışkırtan fıskiyesini yapma kararı almıştı. ama melih çoğu zaman yaptığı gibi yapmadı, bu kez aldığı kararı uygulamaya koymaya girişti. ne yazık! biyoloji okuyordum. eymir ve mogan göllerini çalışan hocalarımız, arkadaşlarımız vardı. bu göl için felaketti. mikroorganizmasından kuşuna kadar. uyarılar yapıldı. ama laf anlayana edilirmiş. adam yaptı! hadi bu kafanın ekoloji, çevre dinlemediği hatta bunun lafını edenleri terörist kabilinden saydıkları malum ama bu  en yüksek binayı, en uzun köprüyü, en büyük stadyumu, en bilmemneyi yapma sevdasını anlamıyorum. nedir bu en bilmemne takıntısı? ne derdiniz var? ne kompleksiniz var?

moganın içine ettikten sonra şimdi de kıyılarını cafelerle, iskelelerle, piknik alanlarıyla, içini de deniz bisikleti, kayık ve yelkenlimsilerle doldurup belediyecilik yaptığını sanıyor ankara bşb. iki gıdım yeşile hasret biz gibi ankaralılar da bunu görüp 'iyi olmuş iyi, iki nefes alacak yer çıktı' diye avutuyoruz işte kendimizi. 

ankara. işte kafes!

8 ekim 2011