bükme

uzun süreden beri bizimkileri göremedim. artık bir sınıra gelmiş olsak gerek ki telefon açıp "haftaya oradayız. toplayın milleti de bir bükme yiyelim" dedik. sağolsun milleti haberdar etme ve işleri organize etme işini annem üslenmiş. köye gittik, bükmelerimizi yaptık da afiyetle yedik. hatta bu yeme işini o kadar abarttık ki "özlemek bahane yemek şahane" durumuna düştük. yok vallahi değil. özlediğimiz için gittik, yemek bahane! 

ilk gittiğimiz gün toplaşıp piknik yapmaya gittik. ama o daha sonraki konuya kalsın. fotoğrafları makineden bilgisayara atarken şu fotoğrafları yeniden gördüm de burnumda tüttü mübarek. bir an önce buradan başlamak gerek!



öğle vakti biz piknik için yola çıkmadan hemen önce dayım elinde bir kasa ıspanakla eve geldi. takribi 15-16 kilo! aslında ısırgan, pırasa falan istiyorduk ama mevsimi geçmiş. olsun, ıspanak da kafi (yüzsüzlüğe bak!). babama göre çooook fazla olan bu ıspanak ıspanak ayıklayıcıları ve kök kesicileri için çokkk daha fazlaydı.

hele ki benim o gün izmir'e kitap fuarına katılmaya gidip fuarın kapısından içeri adım atmayan, cebindekinin hepiciğini lunaparka yediren yiğenim için :) . fotoğrafta yüzünde görünen kırmızı kırmızı yanık izleri de izmir'in o güzel güneşinden..

hadi ıspanağı dört kişi -ablam, ilkay, tuba ve pek tabi serhat- ayıkladı da o kadar laf ettiler, peki o kadar ıspanağı tek başına yıkayan anneme ne demeli?  haaaa, ben mi ne yaptım?; bolca gevezelik, çokça fotoğraf! milletin, özellikle tuba'nın ve ilkay'ın, bu gevezeliklerimle zıvanadan çıkıp "sıkıysa sen yap" şeklindeki meydan okumalarına yanıt verdim tabi. ben oturdum masanın başına da bitirdim ıspanakları. aman aman, pek zormuş gerçekten!!!

ertesi gün ön grup olarak atladık köye gittik. millet toplanmadan hemen evvel ıspanakları doğrama işine giriştiler:

ilkay hanım kaynanasına hoş görünecek ya, kıçı başı ağrımasına rağmen bitirinceye kadar kalk(a)madı ıspanağın başından. elleri su topladı bıçak tutmaktan. ehhhh az da olsa takdir aldı kaynanasından :)

bu sırada yengem şadiye de çoktan başladı hamur yoğurmaya...

hamur topakları yapıldı. (bunlara ne ad verilir hiç fikrim yok!)

hamur açıldı...

ıspanaklar içine dolduruldu... (bu arada siyah-beyaz fotoğraflar olacak. kararsızlığımdan olsa gerek bu sıralar s-b çekmişim)

bir güzel kapatıldı..

sonra pişmeye verildi:

ateşin başında da diğer yengem -asiye- vardı:

bu görevi önce eniştem, arada ablam da üslendi. sonra söylemedi denmesin...

tüm bu işler olup biterken gelecek olan herkes geldi. bir gün önce kafadan 20 kişi gelir demiştik. fazlası da geldi! çok güzel oldu! bükmeler bir yandan yapıldı, diğer yandan yendi. ben 7-8 bükmeyi üst üste görmedim. birikmeden midelere indi. kah çay eşliğinde kah dayımın kayısı suyu eşliğinde. ben 4 -belki de 5- bükme yedikten sonra yeter artık derken, işin son kısmına geçildi; katmer yapıldı. hem de şekerlisinden...

bu katmer işi daha meşaketli iş. aslında haşhaşla olsa daha güzel olur ama yoksa susam da olur! habir aç, susamı sür, katla, tekrar aç işi. arada da bir avuç toz şeker serpiştir!

valla ilkay'ı kaldıramadık başından :)

sanmasın ki orada işleyenler sadece fotoğrafta görünenler. her gelen az çok el attı işe. hatta ailemizin erkeklerinin pek değerli "oğlum kalk oradan, bak bakalım senden başka erkek var mı orada? sen kadın mısın?" protestolarına aldırış etmeyen serhat dahil. helal olsun! çekirdekten yetişme profeminist yiğenim!

herkes yoruldu. teyzemden belli zaten. inat ettik, azimle yaptık, yedik ama biz bir kasa ıspanağı bitiremedik! kalanları koyduk erzak kolimize ankara'ya getirdik :) eeeeee, memur adamız, di mi ama ??


bu organizasyonu dayımın geleneksel aile toplantıları önerimizin bir ön denemesi olarak görürsek eğer, insanlar isteyince bir araya gelebiliyor. o zaman bu işe "olabilir" diyelim. hatta tamamen destekliyorum bu fikri. hani illaki bir şeyler yemek içmek için toplanacaksak bu bükme de olur, lokma da. yeter ki toplaşalım, yiyelim, içelim! nasılsa maden suyu denilen bir şey var. --------------babaaaaa!!!


23-24 nisan 2010